De ultieme visgids voor Mongolië

Als je aan Mongolië denkt, denken velen misschien eerst aan de uitgestrekte steppenlandschappen en de Gobiwoestijn - dorre en droge gebieden waar viervoeters zich vooral op hun gemak voelen in plaats van vissen of zelfs vissers. Het is echter de thuisbasis van meer dan 4000 rivieren en talloze meren - en een aantal van de meest spectaculaire vissoorten ter wereld. Kortom: Mongolië is echt een droombestemming voor sportvissers!

In deze visgids leer je alles over vissen in Mongolië: Waar en wanneer je het beste kunt vissen, welke vissoorten de moeite waard zijn, welke uitrusting je mee moet nemen en hoe je aan de juiste visvergunning komt. We hebben ook een voorbeeldroute voorbereid voor een tweeweekse trip.

Je kunt en moet deze reis zelf rijden en je kunt een auto huren bij SIXT of je kunt een goede auto boeken via Escape To Mongolia.

Maar eerst is het belangrijk om de watersystemen van het land te begrijpen om een algemeen beeld te krijgen van vissen in Mongolië:

1. Overzicht over vissen in Mongolië

De belangrijkste wateren van Mongolië bevinden zich in Centraal- en Noord-Mongolië en behoren tot het zogenaamde "Noordelijke poolbekken". De watermassa's bewegen zich via de grootste Mongoolse rivier, de Selenga rivier, en de daarmee verbonden riviersystemen via het Baikalmeer naar de Noordelijke IJszee.

Orkhon, Tuul, Ider, Chuluut, Eg (loopt vanaf het Khuvsgul meer) en Delgermörön rivier behoren ook tot dit systeem. Ook het al genoemde Khuvsgul meer maakt deel uit van dit systeem en is qua volume het grootste meer van Mongolië.

Het bekken van de Stille Oceaan ligt daarentegen in het Khentii gebergte rond Ulaanbaatar. Een van de belangrijkste rivieren van dit stroomgebied is de rivier Onon, waarop Genghis Khan zou zijn opgegroeid - de rivier heeft dus bijna een religieuze betekenis voor de Mongolen. Verder naar het zuiden is er ook de rivier Kherlen, die bij dit stroomgebied hoort.

In het "Centraal-Aziatische binnenbekken" in het zuiden en zuidwesten van Mongolië bevinden zich voornamelijk vlakke meren die vrij zout zijn door verdamping. Dergelijke meren, maar ook echte zoetwatermeren, zijn ook te vinden in de "Grote Meren Depressie" in het westen van Mongolië.

Hier vind je ook de beroemde Khovd rivier, die uitmondt in het Khar-Us meer, en de Zavkhan rivier, die uitmondt in het Khyargas meer.

In het noordwesten van Mongolië ligt het Uvs-meer, het grootste meer van Mongolië dat ook zeer zout water bevat.

Voor een beter overzicht vind je hier een kaart met de verschillende stroomgebieden en de belangrijkste rivieren.

Aangezien de meeste wateren van Mongolië in het noorden van het land liggen, is Ulaanbaatar duidelijk het beste startpunt voor je vistocht.

Welke regio je het beste kunt bereizen, moet echter worden gebaseerd op de vissoorten die je wilt vangen. Dat leidt tot de vraag: Welke zijn er in Mongolië?

2. Welke vissen vind je in Mongolië?

Taimen

De Taimen is misschien wel een van de meest legendarische vissen ter wereld en heeft er ook toe bijgedragen dat de sportvisserij in Mongolië wereldwijd bekend is geworden. De Mongolen noemen het reuzenroofdier ook wel "rivierwolf" om zeer begrijpelijke redenen en de grootste zalmachtige ter wereld speelt ook een speciale rol in de Mongoolse mythologie. Een Mongoolse legende vertelt bijvoorbeeld dat er ooit een reusachtige taimen vast kwam te zitten in het ijs van een rivier tijdens de winter. Hongerige nomaden deden zich tegoed aan zijn vlees, maar toen de lente aanbrak, klom de vis aan land, vond zijn kwelgeesten en at ze allemaal op.

Geen forelachtige vis wordt zo groot als de Mongoolse taimen en bijna geen enkele zoetwatervis kan tippen aan de gevechtskracht van de taimen. En net zo meedogenloos jaagt hij - hij gaat niet alleen op vissen af, maar ook op zoogdieren zoals muizen en zelfs vogels die achteloos aan de oppervlakte zwemmen.

Als zalmachtige lijkt de Taimen eigenlijk op een veel te grote forel, de kop is wat smaller en zijn lichaam is afgerond. De bovenkant van het lichaam is olijfgroen of nog donkerder en gaat over in een roodbruine staart. De staartvin van de Taimen is vaak donkerrood en daardoor bijzonder indrukwekkend.

Als grootste forelachtige vis zet de Taimen zelfs de Amerikaanse koningszalm te schande: het officiële wereldrecord is een lichaamslengte van 1,56 meter en 41,95 kilo. De meeste Taimen wegen echter tussen de 15 en 30 kilo en zijn tussen de 70 cm en 1,20 meter lang.

Taimen kan worden gevangen met zware vliegenhengels en muisimitaties die aan de oppervlakte worden gevist, maar ook met grote poppervliegen of streamers. Met de spinhengel kun je een lepel, een rubberen shad of een popper gebruiken, vissen met aasvis is ook mogelijk.

Taimen komt voor in zowel het Noordelijke Artic Basin als het Pacifische Oceaan Basin, vooral in de Ider, Chuluut, Selenga, Eg, Orkhon, Onon en Delgermörön rivier.Let op: Taimen vissen is alleen mogelijk met een professionele gids, de juiste vergunning en alleen in vier van deze rivieren.

Lenok

De Lenok forel is misschien niet de bekendste, maar waarschijnlijk wel een van de populairste wildvissen van Mongolië. Goudkleurig, bedekt met glinsterende rode en zwarte vlekken en de kenmerkende spitse snuit, zijn ze niet alleen mooi om naar te kijken, maar vaak ook de dominante soort: ze worden in bijna alle wateren aangetroffen, zowel in rivieren als in de meren van het "Noordelijke Artic Basin" en het "Pacifische Oceaan Basin", waar ze, net als Taimen, een voorkeur hebben voor zuurstofrijke stromen. Ze komen soms in zulke grote aantallen voor dat het vissen op Lenok met je vlieg- of spinhengel kinderspel lijkt.

Lenok worden tussen de 40 en 70 cm groot, met kapitale exemplaren die 10 kilo wegen. De spitse neus is een duidelijke aanwijzing dat de Lenok een kruising is tussen een forel en een vlagzalm. Deskundigen spreken ook van een soort "oorspronkelijke forel".

Je kunt dezelfde tactieken gebruiken als op relatief grote forellen: een droge of natte vlieg, een streamer, nimf of spinner, een lepel of een kleine rubberen minnow. Het is behoorlijk indrukwekkend dat grotere Lenok zelfs groot oppervlakteaas zoals muizenimitaties agressief aanvallen, zelfs als ze eigenlijk bedoeld waren om Taimen aan te trekken.

Altai Osman

Alleen al vanwege de Altai Osman is Mongolië een reis waard. Deze spectaculaire vechtersbaas komt alleen voor in de wateren van het Altaigebergte in Mongolië en tot op zekere hoogte ook in het zuiden van Siberië. Des te spannender is het om dit familielid van de Europese roofblei, die wel 10 kilo kan wegen, te vangen. De zoute meren van het Altaigebergte, maar ook het Uvs-meer, het Sangiin Dalai en Ust-Nur-meer, maar ook zuidelijker, het Orog-meer zijn goede wateren voor het besluipen van de groenige tot goudkleurige karperachtigen.

Over het algemeen zijn ze eerder te vinden in ondiepe meren en mogelijk verbonden rivieren, en aangezien ze de voorkeur geven aan watertemperaturen van 10-20 graden, zijn ze niet te vinden in hoger gelegen gebieden.

Net als alpen zijn Altai Osman omnivoor, maar naarmate ze groeien worden het roofdieren en kunnen ze goed worden gevangen met de vliegenhengel of met spinvistactieken. Ze worden bij voorkeur gevangen in ondiep water en daarom is waden bijzonder veelbelovend.

Gebruik als aas ondiep lopende wobblers, rubberen shads of streamers. In tegenstelling tot de asp is de Altai Osman goed voedsel en daarom ook populair bij de nomaden.

Kwabaal

Noord-Amerikanen en Europeanen zouden bekend moeten zijn met tarbot. En toch is de vis een nogal raadselachtig wezen: Als enige vertegenwoordiger van de orde van kabeljauwachtigen in zoet water, is de tarbot vooral actief kort voor het paaien in het koude seizoen en wordt dus vooral in deze periode goed gevangen. Bovendien is de tarbot nachtactief en verbergt hij zich overdag, bij voorkeur op stenige grond, om later op rooftocht te gaan naar kleine visjes.

Hun langwerpige lichaam heeft een donker marmerpatroon op een meestal bruine basiskleur, die echter ook geler kan zijn. In Mongolië kan de tarbot tot 70 cm lang worden en zelfs 6 kg wegen.

Vanwege hun voorkeur voor koud water komt de tarbot vooral voor in de bovenloop van rivieren, zoals de Selenga, Orkhon, Tula, Onon en Kherlen, maar ook in aansluitende rivieren. In de herfst trekt de tarbot naar de meren, zoals de Terkhiin Tsagaan en het Buir-meer. Ze komen ook voor in het Khuvsgul meer, omdat ze van heel diep en rustig water houden.

De beste manier om een Burbot te vangen is met een inline loodje met stukjes vis of worm, dat 's nachts wordt uitgezet in de buurt van rotsen en een stenige bodem. Omdat tarbot bijzonder goed voedsel is, geeft het vissen erop veel voldoening. Ook wordt tarbot vaak gevangen bij het ijsvissen op de meren van Mongolië.

Amoer Snoek / Snoek

Natuurlijk komt de bekende Esox Lucius ook oorspronkelijk uit Mongolië. Hij komt voor in de rivieren van het Selenga-systeem en in de Terkhiin Tsagaan en het Ugi-meer, maar bijvoorbeeld niet in het Khuvsgul-meer.

Veel spannender is echter zijn naaste verwant, de Amursnoek, die erg lijkt op Esox Lucius, maar verschilt in zijn lichte tot zilverachtige kleur en het opvallende zwarte vlekkenpatroon - een prachtig en uniek dier.

De Amursnoek komt, zoals zijn naam al zegt, uitsluitend voor in het rivierensysteem van de Amoer / "bekken van de Stille Oceaan": Bijvoorbeeld in de rivieren Onon, Kherlen, Balzh, Barh en Halhin, en in het Buir- en Bayanmeer. In de rivieren wordt hij vooral aangetroffen in rustiger gebieden en backwaters, omdat snoeken de neiging hebben om directe stroming te vermijden.

Beide snoeksoorten bereiken afmetingen van ongeveer 1,20 meter en ongeveer 12 kilogram. De beste manier om Esox te vangen is met een spinhengel en wobbler, spinner, rubberen shad of lepel, terwijl zwaar vliegvissen met een streamer bijzonder vermakelijk kan zijn.

Grayling

Onder vliegvissers is de vlagzalm vooral populair vanwege zijn unieke uiterlijk met zijn kenmerkende en kleurrijke rugvin. Er zijn vijf verschillende soorten in Mongolië, waarvan er twee endemisch zijn: de Mongoolse vlagzalm (die voorkomt in de binnenwateren en meren van het Altaigebergte) en de donkergekleurde Khuvsgul vlagzalm, die alleen in het Khuvsgul meer voorkomt.

De Mongoolse vlagzalm is vooral indrukwekkend vanwege zijn enorme omvang en agressiviteit: terwijl andere vlagzalmen omnivoren zijn die soms kleine visjes eten, zijn de grotere Mongoolse vlagzalmen agressieve roofvissen - ook omdat er nauwelijks andere roofvissen in hun gebied zijn. Misschien leeft de grootste vlagzalm ter wereld in het Altaigebergte?

Daarnaast zijn er de Baikal vlagzalm, de relatief kleine Amur vlagzalm en de "Upper Yenisei Grayling", die voorkomt in de riviersystemen die naar de Noordelijke IJszee lopen. Vergeleken met de bekende Arctische vlagzalm heeft deze soort een duidelijk geel gekleurde staart.

In de zomer vang je de vlagzalm bij voorkeur in de rivieren van de koelere berggebieden, in de herfst trekt hij naar de aangrenzende meren.

Bijna geen enkel ander land heeft zo'n grote variëteit aan vlagzalm, wat vliegvissers van over de hele wereld naar Mongolië trekt. Je vangt ze bij voorkeur aan een lichte vliegenhengel met nimf en droge vlieg, grotere exemplaren en vooral de Mongoolse vlagzalm kun je ook spinvissend vangen met lepels en rubberen shad.

Veelgestelde vragen over visreizen naar Mongolië

Wat is de belangrijkste perceptie van de landschappen van Mongolië?

Het belangrijkste beeld van de landschappen van Mongolië is de uitgestrekte steppe en de Gobiwoestijn, dorre en droge gebieden die meer geschikt zijn voor dieren met vier poten dan voor vissen of vissers.

Hoeveel rivieren en meren zijn er in Mongolië?

Mongolië heeft meer dan 4.000 rivieren en talloze meren.

Welke rivieren en meren maken deel uit van het "Noordelijke Artic Basin" watersysteem van Mongolië?

De belangrijkste wateren, waaronder de Selenga rivier, Orkhon, Tuul, Ider, Chuluut, Eg en de Delgermörön rivier, maken deel uit van het "Noordelijke Artic Basin". Het Khuvsgul meer, qua volume het grootste van Mongolië, maakt ook deel uit van dit systeem.

Wat is de betekenis van de Onon rivier in Mongolië?

De Onon rivier is de plek waar Genghis Khan zou zijn opgegroeid, waardoor het een bijna religieuze betekenis heeft voor de Mongolen.

Wat zijn de unieke kenmerken van de Taimen vis in Mongolië?

Taimen, ook bekend als de "rivierwolf", is de grootste zalmachtige ter wereld en speelt een bijzondere rol in de Mongoolse mythologie. Hij heeft een record lichaamslengte van 1,56 meter en 41,95 kilo en staat bekend om zijn agressieve jacht, waarbij hij zelfs aast op zoogdieren zoals muizen en vogels aan de oppervlakte. De Taimen heeft een olijfgroen of donkerder bovenlichaam, een roodbruine staart en een staartvin die vaak donkerrood is.

Wat is het algemene beeld van Mongolië wat betreft landschap en fauna?

Mongolië wordt vaak gezien als een land met uitgestrekte steppen en de Gobiwoestijn, die wordt gekenmerkt door dorre en droge gebieden. Het heeft echter meer dan 4.000 rivieren, talloze meren en is de thuisbasis van enkele van de meest spectaculaire vissoorten ter wereld, waardoor het een droombestemming voor sportvissers is.

Wat zijn de belangrijkste watersystemen in Mongolië waar je vis kunt vinden?

De belangrijkste wateren liggen in Centraal- en Noord-Mongolië en behoren tot het "Noordelijke Poolbekken" dat de Selenga rivier en andere riviersystemen omvat die naar het Baikalmeer en de Noordelijke IJszee stromen. Andere opmerkelijke systemen zijn het bekken van de Stille Oceaan en het "Centraal-Aziatische binnenbekken".

Wat is de betekenis van de Onon rivier in Mongolië?

De Onon rivier, gelegen in het Khentii gebergte rond Ulaanbaatar, is van historisch belang omdat Genghis Khan langs de oevers zou zijn opgegroeid. De rivier heeft een bijna religieuze betekenis voor de Mongolen.

Kun je de Taimen vis beschrijven die in Mongolië voorkomt?

De Taimen, ook wel bekend als de "rivierwolf", is een van de meest legendarische vissen in Mongolië en 's werelds grootste zalmachtige. Hij kan meer dan 1,5 meter groot worden en tot 41,95 kilogram wegen. Taimen zijn te herkennen aan hun olijfgroene bovenlichaam dat overgaat in een roodbruine staart. Het zijn agressieve jagers die azen op vissen, zoogdieren en zelfs vogels.

Wat is het beste startpunt voor een vistocht in Mongolië en hoe bepaal je waar je heen moet?

Ulaanbaatar is het beste startpunt voor een vistocht in Mongolië. De ideale vislocatie moet worden gebaseerd op de specifieke vissoorten die een visser wil vangen, aangezien verschillende soorten in verschillende watersystemen in het land leven.